و اما بعد....

درود

 

امروز هم دلم گرفته و سکوتی بین دو فکر تسخیرم کرده بود یعنی رسیدن به پوچی ٬ به زوال فکری ٬ به جایی که اصلا به چیزی فکر نمی کنی ( بعد از عمری امدیم وبلاگ زدیم ٬همون اولش به چی گرفتار شدیما) . تمام روز رو همین طور بودم هرچه سعی کردم موضوعی را پیدا کنم بی نتیجه بود و حالا که نیمه شب و دقایقی هم از روز بعد می گذره ٬ چیزی ندارم که بنویسم راستش و بخوام بگم فکرم الآن مشغول می زنه ولی نمخوام بنویسم چیه ٬ امشب تو افکارم غرقم و خودم هم می خوام غرق باشم ٬ کسی هم تو افکارم راه نمیدم آخه دیواره منه ٬ منم دیوارم رو دوست دارم

بیهوده نوشتم انگاری یه چیزی تو فکرم ول ول می خوره پس مطلبمو تموم میکنم تا به فکرم برسم